Tino, Ans, Edward en Ingrid

Reiservaring Antarctica

Beste allemaal,

Op het moment dat wij vertelden dat we een trip naar Antarctica geboekt hadden waren de meeste reacties: "Wat moet je daar nou? Daar is het toch hardstikke koud?" of "Gaaf zeg, dat zou ik ook wil willen!" Wij zijn van de categorie "gaaf" dus we hebben er indertijd voorgekozen om het dan ook maar gelijk goed aan te pakken en voor een expeditietrip "crossing the circle" te kiezen. Tussentijds werd het oorspronkelijke schip waar we op geboekt hadden nog uit de vaart gehaald dus het was nog even spannend, maar toen het bericht kwam dat we een upgrade hadden gehad voor de M/V Ocean Nova hoorde je ons niet klagen.(dit schip is veel luxer en nu hebben we ons eigen sanitair). Op het schip werken 3 stafgroepen: kapitein, officiers en hun crew zijn verantwoordelijk voor het schip, de expeditieleider met zijn crew regelen alles wat met de expeditie te maken heeft en de hotelmanager met zijn crew legt ons in de watten. Als we aan boord komen krijgen we direct een rondleiding en nadat we om 17:00 uur vertrokken zijn volgt de welkomstcocktail, voorstelronde en praatje van de (Russische) kapitein. Daarna het welkomstdiner en de rest van de avond brengen we in de panaromalounge door met een mooi uitzicht als we door het Beaglekanaal varen. We komen halverwege de eerste dolfijnen tegen. Ook vindt de verplichte rescue oefening plaats en die wordt zeer serieus genomen. (dit schip is een jaar geleden in het gebied waar wij nu ook naar toe gaan op de rotsen terecht gekomen). Als we dan ook nog de parka's en de gevoerde laarzen in ontvangst hebben genomen is het plaatje kompleet...het kan beginnen.

Eerst een paar feiten
Antarctica is de koudste, droogste en meest windrijke plaats op aarde. 2/3 van de totale vers water voorraad ligt in de vorm van ijs opgeslagen in een continent dat 2 x zo groot is als Australie. Daarnaast is het ook het hoogste continent op aarde. In tegenstelling tot de Arctic (wat een oceaan is omgeven door continenten is Antarctica een continent omgeven door de Southern Ocean.

11 januari (maandag)
Als we wakker worden zijn we in de veronderstelling dat het ochtend is omdat het zo licht is maar het blijkt pas 01:40 uur in de nacht te zijn.... de nachten zijn hier heel kort. Tijdens de wake-up call horen we dat de wind van achteren komt en we iets harder varen dan verwacht.We zijn inmiddels begonnen aan onze overtocht van de Drake passage en hebben behoorlijk last van de wind.De eerste verschijnselen van zeeziekte beginnen te voorschijn te komen en plat liggen gaat het beste. Bij de lunch blijkt dat er veel mensen in hun hut gebleven zijn en de dokter gaat een rondje doen met een extra sterk middel dat ingenomen kan worden zodat je er weinig last van hebt. Helaas zijn wij ook toegetreden tot de "drake - sea sickness club" maar nadat de pillen beginnen te werken kunnen we er weer tegen. Tijdens de overtocht geven de crew leden van het expeditieteam uitleg/lezingen over hetgeen we op Antarctica zullen aantreffen + fotografie tips.

12 januari (dinsdag)
Slechte nacht gehad met een ruwe zee. We varen inmiddels in het Antarctische gebied dus dat schiet tenminste op. We mogen op de brug komen en gaan daar regelmatig een kijkje nemen. We zien nog wat films en hebben de meeste mensen aan boord inmiddels ontmoet. Tijdens het eten schommelen we nog steeds flink heen en weer en glijden de borden op de grond. 's Avonds hebben we nog een briefing en daarna gaan we in een baai voor de Shetland islands voor anker. Vannacht kunnen we zonder je schrap te zetten in bed rustig slapen.

13 januari (woensdag)
Om 6:30 uur opstaan en na het ontbijt hebben we onze eerste zodiac landing op de Aitcho islands. Deze maken deel uit van de South Shetlands en hier vinden over het algemeen de eerste landingen plaats. Hier huizen de ezel- en kinband pinguïns en dit is ook de enige plek waar we sea elephants kunnen zien. Lijken aardige beestjes maar als ze hun bek open doen zien ze er een stuk minder aardig uit. Als we na een uur of 3 weer terug zijn op de boot gaan we door naar Deception island. Om Deception island te bereiken moet je door een nauwe doorgang " Neptunes window" en deze plaats staat bekend om zijn sterke winden. Dit merken wij ook want we rollen weer flink heen en weer. De doorgang is 230 meter breed en op 2.5 meter diep bevindt zich Ravn Rock. In februari 2007 ging hier nog een cruiseschip aan de grond en over de radio horen we dat nog geen enkel ander schip vandaag door de doorgang is gekomen. Wij hebben geluk (voordeel van een kleine boot) en nadat we voor anker liggen worden de zodiacs naar beneden getakeld en worden we aan land gezet bij Whalers bay. Hier ligt zwart vulkaanzand en de baai is omgeven door bergwanden tot 580 meter hoog. Vroeger zat hier een Noors walvisbedrijf, maar nu vinden we er alleen nog de restanten van hutten, vaten en tonnen. De vogels hebben er hun nesten gebouwd en zitten volop te broeden....aan pinguïns trouwens ook geen gebrek. We hebben weer heel wat mooie foto's kunnen maken maar we zitten nog steeds op de South Shetlands.

14 januari (donderdag)
Vandaag hebben we onze eerste landing op Antarctica in Neko Harbor. Dankt zijn naam aan een Noors walvisschip dat hier tussen 1911-1924 opereerde. We zien ook voor het eerst "pink snow". Dit is sneeuw waar algen op groeien en dat kan in allerlei kleuren voorkomen. Alleen op de pinquin plaatsen is het guano (poep). We maken een wandeling en beklimmen een rots en worden beloond met een prachtig uitzicht. De kayakkers kunnen ook voor het eerst aan de slag ... bij de andere landingen was de wind te sterk. Als we over de baai uitkijken zien we een paar walvissen en de kayakkers peddelen er achter aan. Na de lunch hebben we een landing op Paradise bay. We varen door de baai die omgeven is door hoge ijsbergen. Hier staat ons weer een flinke klim te wachten en als we weer beneden komen gaan we nog met de zodiacs cruisen. We komen een paar crabeaters en Weddell seals tegen die op een ijsschots liggen te slapen en we zien pinquins zwemmen. Tegen een hoge klif nestelen de "blue-eyed-shags" en als we daar gaan kijken zien we dat de wanden groen uitgeslagen zijn van het koper. Inmiddels is er weer een erg koude, harde wind opgekomen dus terug naar het schip. We maken op allerlei manieren kennis met het Antarctische (zomer) weer (wat zijn we blij met onze parka's) verder door het Lemaire Channel.Dit ligt tussen de bergen van Booth island en de Peninsula. Van afstand lijkt het vol te liggen met ijs maar eenmaal aangekomen manoeuvreren we ons tussen de ijsbergen door. Wij staan weer op de brug en hebben een fantastisch uitzicht. Het kanaal is 11 km lang, ontdekt in 1873 maar pas in 1898 ging het eerste schip er door heen. Vaak is de ingang geblokkeerd door ijs en moet er om heen gevaren worden. Het is inmiddels avond, prachtige lucht en dat levert weer mooie plaatjes op. De geplande landing gaat niet door (te gevaarlijk want de wind is inmiddels al opgetrokken naar 65 knopen ..orkaankracht dus) De kapitein besluit om hier niet te blijvenhangen maar door te varen naar het zuiden, zodat we eerst de Antarctische cirkel gaan passeren. Op de terugweg komen we weer in dit gebied en kunnen dan alsnog de geplande landingen doen. Het wordt dus weer een schommelige nacht en we glijden in bed flink heen en weer.

15 januari (vrijdag)
We zitten weer aan de zeeziekte pillen door de ruwe zee, maar dat mag de pret niet drukken. Als we na het ontwaken uit het raam van onze hut kijken zien we de staart van een walvis...blijft fantastisch. Om 10:00 passeren we de cirkel en dat wordt gevierd. De Antarctische cirkel ligt op 66" 33.6 South en dat is dan weer 2606 km van de Zuidpool verwijderd.Via Adelaide island varen we de rest van de dag door op weg naar Stonington Island. We krijgen nog een uitleg over fotografie, allerlei zeehonden etc.

16 januari (zaterdag)
Vandaag bereiken we ons meest zuidelijke punt. Om 4:15 uur staan we op want voor het ontbijt staat de eerste landing gepland. We gaan voor anker op een beschutte plaats in Marguerite bay en landen op Stonington island. Het spande er nog even om want de wind was 58 knopen (58 x 1.8 is +/- windkracht 11). Op Stonington island bevinden zich 2 voormalige research stations (een van de Amerikanen en een van de Britten) die 200 meter uit elkaar staan. De Amerikanen hebben er zelfs een tank geplaatst (waren zeker bang voor de "march of the pinquins"). Sinds 1975 worden beiden niet meer gebruikt en als we binnen kijken lijkt het of ze zo maar weggelopen zijn. Zelfs de keukenvoorraad staat er nog. Zover beneden de cirkel vind je nog maar weinig wildlife maar toch treffen we nog wat seals en crabeters aan + de eerste Adelaide pinguïns. Deze zijn volledig zwart/wit in tegenstelling tot de andere soorten die we gezien hebben. Bovenop het eiland staan 2 kruizen ter na gedachtenis aan 2 Britten die hier omgekomen zijn toen ze schuilden in een sneeuwhol voor de storm (1966). We horen een paar knallen en enorme brokken ijs breken van een gletscher af en vallen in het water. Schitterend om te zien! Weer terug aan boot varen we door naar Horse-Shoe island en komen langs gigantische ijsbergen die van wit tot diep blauw kleuren. (des te ouder het ijs des te blauwer) We gaan weer met onze zodiacs aan land en maken een wandeling + een zodiac cruise langs de ijsbergen. Na het diner hijsen we ons weer in ons zodiac tenue en we cruisen tussen de ijsschotsen door. Zien veel seals en crabeaters en een aantal van hen zwemmen met onze zodiac mee. Als we dan ook nog 3 minke whales zien kan het niet meer stuk.
Terug aan boord horen we dat de kapitein besloten heeft om nog verder naar het oosten te varen. We zitten in een gebied waar bijna geen boten komen en merken aan de crew dat het ook voor hun speciaal is. Via de Narrows varen we verder en we horen dat wij het eerste passagiersschip zijn dat dit kanaal passeert. Het ligt vol met ijs en we breken er door heen. Het is bijna windstil en samen met de zonsondergang en een schitterende route zorgt weer voor een topdag.

17 januari (zondag)
We vervolgen de route via Stonehouse bay. Het weer is omgeslagen en de geplande landing wordt afgelast. Als we verder doorvaren passeren we de Gullit; dit is een smalle passage tussen Adelaide Island en Graham land. Het is 10 mijl lang en 1 mijl breed op het smalste gedeelte. Tel daar nog gigantische ijsbergen bij dus je kunt je voorstellen dat dit weer een prachtig stukje was. Het wordt omschreven als de heilige graal voor een avontuurlijke Antarctische expeditie. Eind van de morgen landen we op Detaille island. Het sneeuwt erg hard, maar de wind is nu iets minder en we kunnen toch aan land. Hier staat een hut van de Brits Antarctische Survey waar de mensen in 1959 geëvacueerd werden omdat ze niet meer bevoorraad konden worden door het toegenomen zee ijs. De sneeuw ligt metershoog en dat mond uit in een flink portie sneeuwballen gooien. Als we later weer aan boord zijn passeren we in de loop van de dag nogmaals de cirkel en we horen dat er een aardbeving is geweest van 6.3 in de Drake passage.

18-01-2010 (maandag)
Om 6:00 uur onze wake up call en een half uur later landen we op de Fish Islands. Hier vinden we volop Adelie pinquins en blue eyed shags. Verder zien we weer spectaculaire ijsbergen. Daarna weer terug aan boord en we varen verder naar het noorden via de lower Penola Street. Er volgt nog een ingelaste briefing voor de kampeerders en nog wat uitleg over de volgende landingsplaats. Deze vindt plaats op de Argentina Islands en daar gaan we een bezoekje brengen aan een research station waar de Ukrainers de scepter zwaaien. We stellen er ons heel wat van voor, maar het blijkt allemaal meer politiek te zijn. Er wordt wel wat onderzoek gedaan maar het meeste onderzoek vindt volgens ons in de bar plaats... Vroeger was dit een Brits station maar is voor 1 UK pond overgegaan. De onderzoekers die er indertijd werkzaam moesten zijn bleken na de winter i.p.v. onderzoek een mooie Britse pub gebouwd te hebben. Deze bestaat nog steeds en we drinken er een wodka. Zeggen er “Budmo" bij en dat is Ukrains voor "proost". Terug aan boord wacht ons een BBQ op het bovendek. Het sneeuwt behoorlijk maar dat mag de pret niet drukken. De Ukrainers zijn ook bij ons aan boord gekomen en samen met de kapitein zingen en en dansen ze er aardig op los (hebben waarschijnlijk al wat vaker Budmo tegen elkaar gezegd). Wij maken ons inmiddels klaar voor de volgende uitdaging ... we worden gedropt op een eiland in de sneeuw en gaan daar kamperen. Beginnen met het samen stampen van de sneeuw en zetten snel onze tent op. Als we in onze slaapzakken liggen sneeuwt het nog steeds flink en we hebben zo wel het echte Antarctica gevoel. Hebben het niet koud, hoewel 's nachts wel onze muts op gaat. We slapen gelukkig wel hoewel het praktisch niet donker wordt en we een aantal luidruchtige (snurkende) mede-kampeerders hebben.

19-01-2010 (dinsdag)
Om 6:30 uur worden we weer opgehaald van het eiland en na een douche + ontbijt vindt de landing op Plenau Bay plaats. Dit ligt iets ten zuiden van het Lemaire channel. We zien hier eindelijk de leopard seal en de allermooiste ijsbergen. Herkomst van die bergen is de Ross Ice shelf. Er liggen veel seals en crabeaters te rusten op de ijsschotsen. Weer terug aan boord varen we door het Lemaire channel en daarna landen we op Port Lockroy. Hier bevindt zich ook een postkantoor en versturen we een paar kaartjes. Het wordt in deze Antarctische zomer gerund door 4 Britse meiden en zij bestuderen hier de invloed van toeristen op de pinguïnpopulatie. Terug aan boord nemen nog een aantal waaghalzen (of gekken) een duik in de oceaan...de polar plunch! ’s Avonds vieren we de verjaardag van Steven (een Amerikaan) en het wordt weer laat.

20-01-2010 (woensdag)
We landen om 6:00 uur op Cuverville eiland en zien een van de grootste broedende ezelpinquin kolonies. Daarna nog even een zodiac cruise op zoek naar walvissen, maar helaas ...ze laten zich niet zien. Later op de dag komen we ze tegen onderweg naar de Melchior islands. Het schip wordt stil gelegd en ze zwemmen tegen de boot aan. Zo dichtbij hebben we ze nog niet gezien. In de middag gaan we met 3 zodiacs de zee op en komen we midden in een groep humback walvissen terecht. We konden ze net niet aanraken en behalve ze goed zien ruiken we ze ook goed (en ze stinken!) Einde middag varen we weg om de Drake passage over te steken. Een laatste blik op Antarctica en hopen dat we een vlakke zee treffen... de dokter heeft zijn anti zeeziekte pillen al uitgedeeld.

21-22 januari (donderdag/vrijdag)
Donderdag een rustige zee getroffen, maar vrijdag was het tegenovergestelde. Golven tot 8 meter hoog en dat hadden we nog niet meegemaakt. Als we n de buurt van Cape Horn komen varen we steeds meer in de beschutting van het land en wordt het gelukkig steeds vlakker. Als afsluiting van de expeditie trip zien we een slide show met foto´s van de reis en hebben we ons "Farewel" diner.

23 januari (zaterdag)
We worden al vroeg gewekt en na het ontbijt is het paspoorten ophalen (vol met stempels) en afscheid nemen. Vandaag nog een beetje shoppen in Ushuaia en in de avond via El Calefate weer terug naar Buenos Aires. Zondagmiddag vliegen door naar Madrid en op maandagmorgen het laatste stukje naar Amsterdam.

Het is een geweldige vakantie geweest en we hebben Antarctica in alle verschillende weersomstandigheden meegemaakt. Het was erg leuk om met een internationale groep van verschillende leeftijden op pad te zijn. We hebben het niet koud gehad en dat kwam mede door de volgende "laagjes" kleding: Dunne thermosokken met daar overheen een paar dikke (merino)sokken, thermo ondergoed met een waterdichte/gevoerde broek, fleece (dunne + iets er overheen), thermo (binnen)handschoenen met waterdichte wanten/handschoenen en een muts. Gecombineerd met de parka en de rubberlaarzen hebben wij het geen moment koud gehad.

We hopen dat jullie het leuk vonden om onze verslagen te lezen (hoewel het wel veel geworden is).

Tino Poels en Ans Loorbach